Scared.. not!

One of my oldest closest bestest friends, had a conversation via text messages yesterday.. which we often do, kahit magkasama at nasa isang mesa lang at kahit araw-araw nagkikita.. ;P Anyway, wala lang, gusto ko lang i-post.. ;P

tacK:

syempre magandang maganda pa rin

michelle:

sabi ko nga. parehas pala tayo. :P

tacK:

ganun talaga.. birds of the same feathers flock together.. kaya pareho din tayong maysakit! hahaha

michelle:

tama! hehe. onga sabay na naman tayo.

tacK:

syempre ganun talaga ang tunay na magkaibigan.. damayan! nag-pa-c.t. scan ka na? ako baka next week.. pati m.r.i.

michelle:

sa saturday.. magastos! sana gumaling na tayo..

tacK:

bukas! saka magaling ka na.. teacher ka na nga eh..

michelle:

chaka! hehe :P di ka ba takot sa operation?

tacK:

syempre hindi, kasi diba natatakot kayo para sakin, kasi bka maagawan ko kayo ng eksena pag natakot din ako.. and magiging horror ang life story ko kasi nakakatakot.. ;P eh di naman din ako takot sa multo! haha. pero seryoso, hindi talaga eh.. di naman required matakot diba? haha.

promise, wala talagang akong fear na nararamdaman.. thank you Lord!
"I might feel the fear pag malapit na. or when i'm in the operating room na." ---I had those in mind before my previous operations.. pero wala talaga eh.. super nood pa ko sa preparations nila sa O.R. before ako i-sedate.. Before my first major surgery in 2005, my mom asked me, "di ka ba natatakot?" I answered, "hindi. eh matutulog lang naman ako tapos pag gising ko, tapos na."

wait, natatakot nga pala ako.. after operation pag di ako pwedeng kumain.. takot magutom!!! ;P